202

Neslihan Çolak Yılmaz

202… Kartımı okuttuktan sonra hiç düşünmeden
merdivenlerinden yukarı çıktığım otobüs.
Çoğunlukla Taksim’e, bir keresinde Şişli’ye,
bir defa da Osmanbey’e götürdü beni 202.
İki katlı otobüsleri televizyonda görür ve içinde
oturan, birbirinden hiçbir zaman ayırt edemediğim
Japonlara tuhaf tuhaf bakardım küçükken.
oturacağım, derdim. Çökerse, altta kalırsam
ölürüm ama ya devrilirse? Üst kattan düşersem
de ölürüm ama olsun, ölümüm fiyakalı olur bari
diye geçirirdim içimden. Şimdi yine 202’deyim.