ABDÜLKÂDİR-İ GEYLANİ – 2

Abdullatif Uyan

Suyumuzdan içsinler

Abdülkâdir-i Geylani hazretleri zamanında Bağdat’ta bir taun hastalığı yayılmıştı.

Her gün yüzlerce insan ölüyordu.

Bağdat’ın ahalisi muzdaripti, çok üzülüyorlardı.

Gavs-ül âzama geldiler.

“Efendim, bize bir yol gösterin, mahvolduk” dediler.

Büyük veli onları dinledi ve:

“Bu illetin şifası, medresemizin önündeki otlarda vardır” buyurdu.

Gerçekten şifa oldu o otlar.

Ancak otlar tez tükendi.

Tekrar büyük veli’ye geldiler.

“Efendim, otlar iyi geldi, ama maalesef ahâlinin hepsine kâfi gelmedi. Şimdi ne yapalım?” dediler.

Buyurdu ki:

“Avlumuzdaki çeşmenin suyundan içenler de, şifaya kavuşurlar.”

Gerçekten o sudan kim içtiyse kurtuldu taundan.

Herkes şifaya kavuşmuştu.