ABICA!

Servet Yüksel

Bu sessizlik hayra alamet değil,
Köyde nöbete mi kaldın abıca?..
Şehirler kaynıyor, selamet değil,
Yine düşünceye daldın abıca…

Bizim adresimiz Kocakavak’tı,
Yıllarca herkesin ardından baktı,
Leylekleri garib, öksüz bıraktı,
O çökerken sen de soldun abıca…

Güdü’nün nazarı urgan kırardı,
Hakvedi güreşe ayı arardı,
Yapılan şakalar akla yarardı,
Çömleğin dibini deldin abıca…