Ardıç Kuşu

Yine gecenin gelinliğini giymişti
ruhum. Korkunun gözlerine düşsem
de o Ardıç Kuşu’nun sesine
gitmeliydim. Her sabah uyanmak
istemediğim günlere beni uyandıran
kuşun sesini nerede arayacağımı
bilemiyor; beni ona götürecek
her ayrıntının kıyısına kıvrılıyordum.
Özellikle geceleri kendimle
baş başa kaldığım anlarda düşüyordu
aklıma.