Benim çocukluğum “Elif”

Uzun kış akşamlarında anlatılan bir masal gibi bitiverdi 34 senelik varlığın…
Ahh, sürmeli gözlüm!
Kurtuldu dediler ardından teselliye gelenler.Ne anlamıştın, ne ağır gelmişti de sana; kurtuldu, gözü ile bakabildiler. Kim kurtulmuştu, ben anlayamadım…
Biliyorum ve inanıyorum ki sen bu dünyada yapamadıklarını, gözlerini dünyaya kapattığında yapacak ve yaşayacaksın, bu bir teselliydi illaki…Canım, ardında bıraktığın bir kaç âna takıldı, gözyaşlarımı tutamayıp ağladım…