Canımda acılar

Canımda acılar; bozkıra dökülmüş yağmur gibiyim!

Canımda acılar; bozkıra dökülmüş yağmur gibiyim!Bulutlara tütsem…

Veya toprağa emilsem, kim bilecek yalnızlığımı?

Çoook uzaklardaki kimler:

“Başıma damlayan bu yaş, kim bilir hangi yalnızlığın buharıdır ki, bana kadar taşınmış” diyecek?

♥♥♥
Canımdaki acılar gibi, varsın…

Ama varken var olmadığın günler…

Ve varken var olamadığım günler geri nasıl gelecek?Ben ve sen, yani biz…

Ve bize benzeyen bir çook biz’ler; “bir” olmamak için mi birlikteyiz?..

Var olmak, yâr olmaktır bildiğim!..

Peki, yârin var olmaması veya var’ın yâr olmaması; kuşsuz ve bulutsuz ve güneşsiz göklere benzemiyor mu?