Canımda acılar
Canımda acılar; bozkıra dökülmüş yağmur gibiyim!
Canımda acılar; bozkıra dökülmüş yağmur gibiyim!Bulutlara tütsem…
Veya toprağa emilsem, kim bilecek yalnızlığımı?
Çoook uzaklardaki kimler:
“Başıma damlayan bu yaş, kim bilir hangi yalnızlığın buharıdır ki, bana kadar taşınmış” diyecek?
♥♥♥
Canımdaki acılar gibi, varsın…
Ama varken var olmadığın günler…
Ve varken var olamadığım günler geri nasıl gelecek?Ben ve sen, yani biz…
Ve bize benzeyen bir çook biz’ler; “bir” olmamak için mi birlikteyiz?..
Var olmak, yâr olmaktır bildiğim!..
Peki, yârin var olmaması veya var’ın yâr olmaması; kuşsuz ve bulutsuz ve güneşsiz göklere benzemiyor mu?