EYLÜLE ŞİİR
Ekrem Kaftan
Bir serin rüzgârdır içimde eylül
Seher vakti çalar yanan ruhumu
Solar yavaş yavaş son açılan gül
Secdede Allah’ı anan ruhumu
Göz yaşı içinde bırakır melül
Baharın varisi son güzellikler
Gösterir ölümün hazin yüzünü
Başlar yapraklarda ah gazellikler
Hisseder de insan ömrün güzünü
Zevk vermez ne ebed, ne ezellikler
Eylül der bana gül ben solmadım
Biraz yoruldun şimdi ise soluklandım
Geleceğim yine can veren Mevla izniyle
Solsam da az sıkıldım varayım asıl damarıma
Mevla can verendir ulaştırır seni beni yarınlara
Meyve veren solmaz solsa da yanmaz
Bir ara nefes olmazsa kimse yeniden can olmaz
Ben aylardan Eylül’üm
Açan ama solmayan gülüm
Nedir ki canı bana verene ölüm
Tekrar dirilmek değimlidir iki gözüm
Var mı canlanmadan ölmeden çözüm
Bak gör etrafına deme sakın körüm
Ben aylardan Eylül
Sararsa yapraklar sen gül
Sen gülünce ben açarım olursun bülbül
Mevla vermiş bu cana bir ömür
Can bitince Mevla verince gelirim ey gözleri kömür
Mevla verir alır güzelliği bil ki sana kalır
Mevla verir alan kula âlem sarılır
Ben Eylül ise ancak bayılır sonra ayılır
Mevla izin vermiş sadece yapraklarım sararır
Mehmet Aluç / Âşık Gülveren