Gönüller Betonlaşmadan

Zeki Ordu

Evlerimiz, yani sığınaklarımız.
Hiçbir yerde kabul görmesek dahi döner dolaşır
oraya sığınırız sonunda. Sırlarımızın saklandığı
yerdir; hatıralar, ölümler, komşuluklar
ve yalnızlıklar iç içe yaşanır… Bizim dilsiz dostlarımızdır
evlerimiz, bir gün olsun bize karşı
koymazlar. Gün geçtikçe yaşlansalar da, yaptığımız
her değişikliği sineye çekerler. Yeter ki
biz mutlu olalım.
Her ev bir mekân, her hâne bütün sevgileri
barındıran bir gönül… Biz evlerimizde mutluyken
evlerimiz de bizimle mutludur. Kapıdan
içeri attığımız ilk adımla başlar muhabbetimiz.
“İnsanın kendi evi gibisi yok!” ifadesi çok şey
anlatır.