KABİL’İN AKŞAMLARI
Demek gidiyorsun ha!
Zincirlerin nabzına vurmuşken dağların sesi,
Bütün gülüşlerini toplayıp gözlerimden
Gidiyorsun ha…
Aynalarda boğulan vakitlere özgü
Bir meneviş oldun,
Kaldın dudaklarımda…
Geceleyin kapımı çalan rüzgârla birlikte,
Dakikalar tutuşuyor şimdi.