Rozet

Muammer Erkul

Zihninin derininde…

Gözünün kenarında…

Göğsünün kıyısında; var mı küçücük bir yer?..

♥♥♥

Bir ben’cik; fazla gelmez sanırım sana, göze batmaz sanırım sende, dile düşmez sanırım senle!

Göğsünde var mı yer; ben kadar, bana kadar?

♥♥♥

İliştir beni hadi göğsüne, tuttur beni hadi kendine; ki “sen” denen bütünün dâhilinde ben de olayım!

Bana bakanlar, beni sende görsün…

Sana bakanlar, sende beni görsün!

♥♥♥

Sen, sanırsın ki şimdi; göğsüne beni taktın…

Hâlbuki “evet” cüssesinde bir “hayır”dır bunun cevabı; çünkü sen, takılıydın zaten benim göğsümde ve senin yerin;

..zaten benim gönlümdü…

♥♥♥

Ben, susarım gayri, hâlim konuşur.

Her kelimem, susuz çiçeklere döner, sensiz kalırsam.

Yiterim, giderim, çiğnenirim sahipsiz.

Cümleler yarım kalır, savruluşlarda…

…..

Önüne geldiğimde; avucuna al beni, tut beni, kendine kat beni…

Seni bensiz bırakma, göğsüne tak beni!