Şiir Hanım’ın Pinhanı

Ömür kalemi verilmişti o akşam bana, yazdıkça
yaşamam için.
Ve eğildi odayı aydınlatan mum, dedi ki şairine:
Pervane olan, kendini gizler mi hiç alevden?
Yaşamam için yazmam gerek, pervanesi olduğum
aleve.
Yazmak, deli gibi akmaktır; deli sularda çağlamaktır.
Yazmak, harfler arasından sessizce çığlık atmaktır,
sessizliğin sesi olmaktır.
Yüreğini duyurmaktır en uzak mesafeden…
Yazmak ömür vermektir, ömür kalemini tüketmeyi
istememektir.