Yıkık Bir Hayal

Deniz Mevsim

Sana en yakın gezen gölgeni bile kıskanırdım yürürken.
Göğsüme taktığım ince nakış, çiçek bakış birgülümsemeyle yüreğimi sızlatan asi misin? Nesin?..
Önce kaderimi sonra kederimi zorlayan, çıkmaz sokakların dar geçitlerinde gölgeni arayan ben!..
Geçmez olaydım o bahçe duvarlarının önünden.
Utandım kendimden… Hani dünya yıkılsa üzerime taşırdım da… Bir senin hatıralarında
ezilmekten korktum… Gözlerinin içinde kaybolup uzak ülkelere demir atmaktı hayalim, başka
bir hayalin varlığından habersizdim. Karanlık,bir dantel gibi örterken usuul usul üzerimi, ardında
bıraktığın gölgenin peşindeydim…